سیر تحول شعر صوفی از آغاز تا ابن الفارض، شاعر حب الهی

منظور از شعر صوفی اشعاری است که در طریقه متصوفه به تغزل و وصف شراب و جام باده ای می پردازد که ساقی بر آنان می گرداند. این شعرا در اشعار خود اصطلاحات و رموز خاص خود را داشتند. لذا می توان گفت منظومات صوفی در واقع نوعی شعر سمبلیک است که ظاهر آن غزل و باطن آن شور و شوق و غرق شدن در دریای بی کران حب الهی است. ظاهر الفاظ و معانیش تغزل به شراب و جمال محبوب است ولی حقیقت آن رموز و اشاراتی است از آنچه نفس آدمی در راه وصال به عزت الهی و رسیدن به معرفت و شهود و اتحاد با معبود متحمل می شود. در این مقاله سعی شده به طور مختصر به سیر و پیدایش تصوف و نقل آرا مختلف صاحب نظران در مورد اصل و منشا آن پرداخته سپس اشعاری را که متصوفه در محافل خود می سرودند بررسی نماییم و مهم ترین ویژگی های آن را مورد مداقه قرار دهیم و در نهایت سعی شده اشعار ابن فارض بزرگترین شاعر صوفی ادب عربی به طور مفصل تری بررسی شود.